Magdalena Abakanowicz była jedną z najbardziej wybitnych i wpływowych kobiet w sztuce XX wieku. Artystka, która nie bała się przekraczać granic i eksplorować nowych form wyrazu. Jej unikalne podejście do sztuki, łączące rzeźbę, tkaninę i instalacje, zyskało uznanie na całym świecie. Prace Abakanowicz były wyrazem głębokiej refleksji nad kondycją człowieka, jego złożonością i kruchością. Dzięki swojej niezwykłej wyobraźni i talentowi, Abakanowicz na zawsze zmieniła oblicze sztuki współczesnej, pozostając jedną z najważniejszych postaci w historii polskiej i światowej sztuki.
Spis treści:
ToggleMagdalena Abakanowicz urodziła się 20 czerwca 1930 roku w Falentach czyli małej miejscowości niedaleko Warszawy. Jej rodzina miała szlacheckie korzenie, a życie na wsi w otoczeniu natury miało wpływ na jej późniejszą twórczość. W czasie II wojny światowej Abakanowiczowie doświadczyli licznych trudności, co wpłynęło na jej późniejszy światopogląd i artystyczne inspiracje.
Po wojnie, Magdalena rozpoczęła studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie, a następnie kontynuowała naukę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie studiowała malarstwo. Jej mentorami byli m.in. Marian Wnuk i Jerzy Jarnuszkiewicz.
Życie Abakanowicz było silnie naznaczone przez wydarzenia historyczne, zwłaszcza doświadczenia z okresu II wojny światowej i trudne lata powojenne w komunistycznej Polsce. Te doświadczenia wpłynęły na jej postrzeganie świata i były źródłem wielu tematów, które eksplorowała w swojej twórczości. Dehumanizacja, masowość i jednostka w społeczeństwie to główne zagadnienia twórczości kobiety.
W 1956 roku Magdalena Abakanowicz poślubiła Jana Kosmowskiego, architekta i artystę, który wspierał ją w karierze. Ich związek był pełen wzajemnego zrozumienia i wsparcia, co pozwoliło Magdalenie skupić się na twórczości. Kosmowski był również współtwórcą wielu jej projektów, pomagając w realizacji skomplikowanych instalacji i rzeźb. Para niestety nie doczekała się dzieci.
Twórczość Abakanowicz często skupiała się na ludzkiej kondycji, naturze oraz relacjach między jednostką a społeczeństwem. Jej prace charakteryzowały się surowością formy, organicznymi kształtami i wykorzystaniem naturalnych materiałów, takich jak juta, sizal, czy drewno. Często tworzyła instalacje składające się z licznych powtarzalnych form, które w swojej masie budziły skojarzenia z anonimowym tłumem, lecz jednocześnie każda z nich była unikalna.
„Abakany” to seria niezwykłych, trójwymiarowych tkanin przestrzennych stworzonych przez Magdalenę Abakanowicz w latach 60. i 70. XX wieku. Te innowacyjne dzieła sztuki stanowiły przełom w jej karierze i miały ogromny wpływ na rozwój współczesnej rzeźby oraz sztuki włókna.
Nazwa „Abakany” pochodzi od nazwiska artystki. Były to monumentalne formy wykonane z naturalnych materiałów, takich jak juta, sizal, bawełna i wełna. Inspiracje do ich stworzenia Abakanowicz czerpała z natury, organicznych form oraz z własnych doświadczeń życiowych i przemyśleń na temat kondycji ludzkiej.
„Abakany” były unikalne nie tylko pod względem formy, ale również techniki wykonania. Każda praca była ręcznie tkana i formowana, co nadawało im niepowtarzalny charakter. Były to abstrakcyjne, trójwymiarowe struktury, często o nieregularnych kształtach, przypominających organiczne formy, takie jak kokony, pnie drzew czy morskie stworzenia.
Te tkaniny miały monumentalne rozmiary, co sprawiało, że były postrzegane bardziej jako rzeźby niż tradycyjne tkaniny dekoracyjne. Wisząc swobodnie w przestrzeni galerii, „Abakany” tworzyły nowe, dynamiczne relacje z otoczeniem i widzem.
„Abakany” były nie tylko eksperymentem formalnym, ale także głęboką refleksją nad naturą sztuki i kondycją człowieka. Ich organiczne formy i surowe materiały budziły skojarzenia z pierwotnymi, prymitywnymi kulturami, a jednocześnie nawiązywały do współczesnych problemów dehumanizacji i masowości.
Dzięki swojej nowatorskości „Abakany” szybko zdobyły uznanie na międzynarodowej scenie artystycznej. Były wystawiane na licznych prestiżowych wystawach, m.in. na Biennale w Wenecji i Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie.
Magdalena Abakanowicz, dzięki „Abakanom„, stała się prekursorką nowego nurtu w sztuce włókna, który przekształcił tkaninę w medium rzeźbiarskie. Jej prace zainspirowały wielu artystów do eksperymentowania z materiałami i formą, co przyczyniło się do rozwoju tzw. „rzeźby miękkiej„.
„Abakany” są do dziś uważane za jedno z najważniejszych osiągnięć w historii sztuki współczesnej. Prace te znajdują się w kolekcjach najważniejszych muzeów i galerii na świecie, takich jak MOMA w Nowym Jorku, Centre Pompidou w Paryżu oraz Tate Modern w Londynie.
Magdalena Abakanowicz zdobyła liczne nagrody i wyróżnienia. W tym Nagrodę Herdera, Złoty Medal na Międzynarodowym Biennale Sztuki w São Paulo oraz Commandeur de l’Ordre des Arts et des Lettres we Francji. Jej prace znajdują się w prestiżowych kolekcjach na całym świecie takich jak m.in. w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Centre Pompidou w Paryżu oraz Tate Modern w Londynie.
Abakanowicz zmarła 20 kwietnia 2017 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie ogromne dziedzictwo artystyczne i inspirację dla przyszłych pokoleń twórców. Jej prace miały ogromny wpływ na rozwój współczesnej rzeźby i sztuki tkaniny. Była prekursorką w dziedzinie sztuki przestrzennej, a jej twórczość inspirowała i nadal inspiruje kolejne pokolenia artystów. Abakanowicz była nie tylko wybitną artystką, ale również osobą, która potrafiła głęboko analizować i komentować kondycję człowieka oraz społeczeństwa. Magdalena Abakanowicz to kobieta w sztuce, która niepodważalnie zapisała się w kartach historii.
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Magdalena_Abakanowicz
https://culture.pl/pl/tworca/magdalena-abakanowicz
https://niezlasztuka.net/artysta/magdalena-abakanowicz