Psylocybina to substancja kojarzona z tzw. “magicznymi grzybkami”. Wielu stosuje ją “rekreacyjnie” w celu osiągnięcia psychotycznych doznań. Należy jednak mieć świadomość, że jest to substancja niezwykle interesująca o ogromnym potencjale (także leczniczym), a obecnie na całym świecie pochylają się nad nią naukowcy, prowadząc intensywne badania naukowe dotyczące jej prozdrowotnych właściwości.
Spis treści:
TogglePsylocybina (4-PO-DMT) to alkaloid o działaniu psychoaktywnym pochodzenia naturalnego, organiczny związek chemiczny z grupy tryptamin. Działanie odurzające i psychotyczne psylocybiny jest porównywane do działania LSD, jej działanie jest jednak znacznie słabsze. Jest ona dobrze wchłaniana przez błony śluzowe znajdujące się w jamie ustnej. W organizmie metabolizowana jest z kolei do psylocyny, która swoją budową chemiczną przypomina serotoninę.
Efekty działania psylocybiny zależą od aktualnego stanu i predyspozycji osoby przyjmującej substancję. Pierwsze efekty pojawiają się zazwyczaj około 40 minut od zażycia i mogą utrzymywać się nawet do 6 godzin. Najczęściej występujące efekty spożycia psylocybiny to:
Psylocybina występuje naturalnie w tkance wielu gatunków grzybów psylocybinowych (halucynogennych), zwanych popularnie “grzybkami halucynkami” lub “magicznymi grzybkami”. Grzyby psylocybinowe rosną na całym świecie – wyróżnia się sporą ilość ich gatunków. Szacuje się, że psylocybina może pokazać swoje działanie już po zażyciu 0,25 g grzybów. Z kolei spożywanie grzybów halucynogennych w ilościach wynoszących 10-18 mg może spowodować wywołanie silnych efektów psychodelicznych.
“Magiczne grzybki” stanowią przedmiot fascynacji wielu naukowców i amatorów nauki na całym świecie. W wielu krajach ich uprawa, a tym bardziej spożywanie w celach niemedycznych, jest zakazane. W Polsce wyłącznie zakupić można tzw. grow-kity grzybów psylocybinowych do laboratoryjnych lub indywidualnych celów naukowych. Najpopularniejsze grzyby halucynogenne, według dystrybutora https://drmagic.pl/ to m.in. Mexican, Thai, Colombian, Ecuadorian i Golden Teacher.
Psylocybina stała się w ostatnich latach obiektem zainteresowania naukowców na całym świecie. Okazuje się bowiem, że niesie ona ogromny potencjał medyczny. Stosowana w niewielkich dawkach, dobranych indywidualnie, może przynieść szybkie i zauważalne efekty m.in. w leczeniu zespołu stresu pourazowego (łagodzi objawy lękowe), w leczeniu depresji (zdolność psylocybiny do poprawy nastroju sprawdziła się także w przypadku pacjentów cierpiących na formę depresji lekoopornej) czy leczeniu uzależnień.
Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Yale potwierdził potencjał leczniczy psylocybiny w przypadku osób z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Substancja ta poprawia stan psychiczny u osób cierpiących, skutecznie tłumi negatywne emocje i zwiększa odporność chorego na bodźce negatywne. Co istotne, psylocybina ma potencjał, aby nie tylko uzupełniać standardową farmakoterapię w leczeniu zaburzeń psychicznych. Jej skuteczność może być na tyle duża, aby wykorzystywać ją samodzielnie – jako alternatywny lek.
Choć psylocybina bywa legalnie wykorzystywana w badaniach naukowych i procedurach medycznych to należy pamiętać, że jest to substancja mająca działanie psychodelicznie, która silnie oddziałuje na układ nerwowy. Zażywanie psylocybiny najczęściej przynosi “przyjemne” doznania”, jednakże ryzyko pojawienia się objawów negatywnych przy niewłaściwym dawkowaniu wciąż jest wysokie.
Najczęściej występujące negatywne efekty stosowania psylocybiny to: